Było już ciemno jak to jesienią o tej porze. Było około godziny dziewiętnastej, może dwudziestej... Kei stał na chodniku oparty o latarnię w czarnej skórzanej mini zakrywającej połowę ud, może nawet nie, do tego miał na sobie wcześniej [w jego domu] wspomniane czarne lateksowe kozaki na 10-centymetrowym obcasie, a od pasa w górę patrząc czerwoną koszulkę na ramiączkach z głębokim dekoltem, a na to krótką czarną, lateksową kurtkę z rękawami sięgającymi łokcia... nie można było powiedzieć aby w tej kreacji było szczególnie ciepło. Wręcz przeciwnie. Jak co noc niemal musiał stać w zimnie na wyznaczonym przez szefa miejscu i czekać aż łaskawie raczy się zjawić. Potarł dłonie próbując się jakoś rozgrzać. Światło latarni świeciło tuż nad nim tworząc wokół jego postaci świetlisty krąg w środku ciemności panującej wokół. Wzniósł nieco głowę ku niebu patrząc jak gwiazdy oddalone od niego o tyle tysięcy czy milionów lat świetlnych beztrosko błyszczały na nieboskłonie. Czasem Kei chciał być taką gwiazdą, nie wiedzieć czym jest brutalne życie, nie zaznać bólu i krzywd, no ale to było niemożliwe i wiedział to doskonale. Wiedział to tak dobrze jak widział światła limuzyny która nadjeżdżała. Samochód o lśniącej karoserii zatrzymał się tuż przy chodniku, a przyciemniana szyba otworzyło się automatycznie. Kei odepchnął się od latarni i podszedł do samochodu typowo wybiegowym krokiem. Wyjął z tylnej kieszeni mini pieniądze i podał je przez okno - Zgodnie z umową - dodał zanim szyba znów podjechała w górę. Samochód odjechał tak szybko jak przyjechał. Kei wsunął włosy za uszy i objął się ramionami. Chwilę potem jakiś TIR podjechał i zatrzymał się przy stojącym przy krawężniku chłopaku. Zza okna wyjrzał jakiś nieogolony facet w średnim wieku. Może miał ze trzydziestkę na karku, krótkie włosy i oczywiście męczącą brodę, którą prawdopodobnie zaczął niedawno zapuszczać. Typowy klient... Od takich idzie najłatwiej i najwięcej wyciągnąć jeśli ma się urok jak Kei.
- Podwieźć damę gdzieś?
- Gdyby była tu dama to zapewne tam - odparł chłopak patrząc na mężczyznę. Przejechał powoli językiem po wargach. Mężczyzna z TIR'a jęknął jakby mu nie robiło różnicy czy rozmawia z chłopcem czy kobietą.
- Jaka stawka?
- Zależy od sprzętu - zaśmiał się pod nosem Kei unosząc wzrok i trzepocząc wachlarzem czarno-złotych rzęs.
- Wsiadaj, kotku - zaoponował mężczyzna, a Kei posłusznie obszedł samochód od przodu swoim wybiegowym krokiem modelki i trzeba mu było przyznać, że chodzenie w takich butach opanował do perfekcji. Gdy tylko zamknął za sobą drzwi TIR odjechał.
<z tematu>